Μεταξύ των στενών χώρων αυτού του πολύ σκληρού μαζικού αρχαίου αιώνα, το νερό έχει εργαστεί έντονα, δημιουργώντας υπέροχους κήπους στο λυκόφως, ανάμεσα σε σπηλιές και μακριές αυλακώσεις που ακολουθούν ο ένας τον άλλο τακτικά στην πέτρα.
Εθνικό πάρκο Aparados da Serra
Στο ημισφαιρικό εσωτερικό της πολιτείας Bahia στη Βραζιλία, στις όχθες του Σάο Φραγκίσκο, βρίσκεται η πόλη Bom Jesus da da Lapa, ένα όνομα που στα ιταλικά σημαίνει Καλός Ιησούς του Σπηλαίου, που έχει γίνει παραδοσιακό προσκύνημα χάρη στον ασβεστολιθικό ορεινό όγκο πάνω του.
Αυτός ο τύπος ασβεστόλιθου αποτελείται από τεράστιες τράπεζες, διατεταγμένες σχεδόν οριζόντια, που ανήκουν σε πολύ παλαιότερα ιζήματα.
Ο ασβεστόλιθος, ανακρυσταλλωμένος και ως εκ τούτου πολύ ανθεκτικός στους ατμοσφαιρικούς παράγοντες, δημιουργεί μια απότομη ανακούφιση που κυριαρχεί στην πεδιάδα του Sao Francisco και στην πόλη.
Το βρόχινο νερό διαλύει μια ορισμένη ποσότητα ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα, προκαλώντας διάβρωση του ασβεστόλιθου και σχηματίζοντας διαλυτό διττανθρακικό ασβέστιο.
Από αυτή τη συγκεκριμένη διαδικασία, οι μοναδικές μορφές του οχυρού προέρχονται, κατά το παρελθόν, πιθανότατα ένας τόπος λατρείας για τους Ινδιάνους, πριν γίνει καθολικός χώρος προσκυνήματος.
Το νερό διεισδύει μόνο κατά μήκος των ρωγμών, επειδή ο ασβεστόλιθος που περιέχεται μεταξύ τους είναι συμπαγής και αδιαπέραστη, παράγοντας που προκαλεί φυσική επέκταση σε στενές αβύσσες πλάτους λίγων μέτρων και βάθους μερικών δεκάδων μέτρων.
Οι τοίχοι αυτών των φαραγγιών εμφανίζονται απότομα, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ηλιακός φωτισμός, γι 'αυτό διατηρείται η υγρασία που υπάρχει.
Ορισμένα φυτά, όπως οι επιφύτες, μπορούν να προσκολληθούν σε ασβεστόλιθο και να αναπτυχθούν.
Υπάρχουν επίσης και ορισμένα είδη δένδρων με πολύ ανεπτυγμένες ρίζες, αλλά γενικά κυριαρχεί ο γυμνός βράχος.
Η διάβρωση του βράχου δημιούργησε ζωντανές κορυφές στις κορυφές, αυλάκια που συλλέγουν το νερό της βροχής στους τοίχους και τις σπηλιές στους πρόποδες του ορεινού όγκου, σε επαφή με το υπόστρωμα γρανίτη και γνησιού.
