Σκεφτείτε το λουλούδι calicanto με την απλότητα ενός παιδιού για τα μικρά πράγματα της φύσης που σας κάνουν να χαμογελάτε ανοίγοντας την καρδιά σας.

Έννοια του καλσιτονίου

Ήταν μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη πολλών, πριν από πολλά χρόνια και όλος ο κόσμος κοιμόταν.

Πολλοί άνδρες κοιμούνται στα σπίτια τους, πολλοί στις καλύβες και οι ποιμένες κοιμούνται με τα κοπάδια τους.

Τα ζώα κοιμήθηκαν επίσης, πολλοί ήταν αδρανοποιητικοί.

Τα φυτά είχαν ήδη πέσει τα φύλλα για να ξεκουραστούν καλύτερα όλο το χειμώνα.

Μόνο ένα σπορόφυτο του καλιάνθου ήταν λάθος στην εποχή: ξύπνησε ενώ όλοι κοιμόταν και φόρεσε τα κλαδιά των λουλουδιών.

Κοντά της υπήρχε μια σπηλιά και ξαφνικά ακούσατε την κραυγή ενός παιδιού.

Με ενθουσιασμό, επέκτεινε τα κλαδιά μέσα στο μικρό παράθυρο για να δει ποιος ήταν εκεί.

Τον κοίταξα δειλά, ήθελε να αποσυρθεί αμέσως, για να μην ενοχλήσει: ο Ιησούς την είδε και την χαμογέλασε.

Δεν ήξερε τι να του δώσει: άνοιξε έπειτα όλα τα πέταλα των λουλουδιών του και ένα γλυκό άρωμα που απλώνεται σε όλη τη σπηλιά.

Το παιδί ο Ιησούς χαμογέλασε πάλι και από εκείνη την ημέρα το καλικάντο ανθίζει κάθε χρόνο για τα Χριστούγεννα.