Ο όρος πιγκουίνος υποδεικνύει έναν ιδιαίτερο τύπο υδρόβιων πτηνών που ανήκουν στους Σφαιριστές, που δεν μπορούν να πετάξουν ομαδοποιημένοι σε μία μόνο οικογένεια.

Ορισμός του πιγκουίνου

Ο ονομαστικός πιγκουίνος είναι στην πραγματικότητα το όνομα ενός συγκεκριμένου είδους που υπάρχει μόνο στο νότιο ημισφαίριο, ιδιαίτερα στην Ανταρκτική, τη Νότια Αμερική, τη Νότιο Αφρική και την Αυστραλία, που στο παρελθόν θηρεύτηκε και διατέθηκε στο εμπόριο για να αποκτήσει το ειδικό λίπος που υπάρχει στο σώμα του αυτά τα ζώα σε μεγάλες ποσότητες.

Υπάρχουν μερικές παραλλαγές των πιγκουίνων, όπως ο πιγκουίνος με λευκές πτέρυγες και ο πιγκουίνος της Νέας Ζηλανδίας, για κοινή γνώμη, μια χρωματική παραλλαγή του πηδαλιούχου άλματος.

Όσο για την προέλευση των πιγκουίνων, είναι ασαφές.

Πιστεύεται ευρέως ότι αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη των πτηνών που μοιάζουν με τους γλάρους και ότι έχουν περάσει από μια φάση στο παρελθόν στην οποία ήταν σε θέση όχι μόνο να πετάξουν αλλά και να κολυμπήσουν.

Σήμερα σίγουρα δεν πετούν, αλλά είναι ικανά για εξαιρετική κολύμβηση και ευκίνητη βουτιά στα νερά.

Χρησιμοποιούν τα πτερύγιά τους σαν πτερύγια, για μεγαλύτερη ώθηση στο νερό και κολυμπούν με τέτοια κομψότητα ότι σχεδόν μοιάζουν με δελφίνια που πηδούν έξω από το νερό σε τακτά χρονικά διαστήματα για την απαραίτητη αναπνοή.

Οι πιγκουίνοι για τη διατροφή τους προσανατολίζονται προς τα ψάρια, τα καρκινοειδή και τα καλαμάρια που μπορούν εύκολα να βρουν με καταδύσεις ακόμα και δεκάδες μέτρα και για μάλλον μακρούς χρόνους.

Με τη σειρά τους, οι πιγκουίνοι είναι ένα εξαιρετικό γεύμα για κάποια ζώα που ταξινομούνται μεταξύ των μεγάλων θηρευτών, συμπεριλαμβανομένης της φάλαινας δολοφόνων, της λεοπάρδαλης και του θαλάσσιου λιονταριού.

Αυτά τα πουλιά μπορούν να ζήσουν για είκοσι χρόνια.