Τι να δείτε στο Μιλάνο, δρομολόγιο συμπεριλαμβανομένων των κυριότερων μνημείων και των τόπων ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένων των Duomo, Castello Sforzesco, Galleria Vittorio Emanuele II και Teatro alla Scala.
Τουριστικές πληροφορίες
Πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας και της περιφέρειας της Λομβαρδίας, το Μιλάνο είναι μια πόλη σημαντικής οικονομικής και οικονομικής σημασίας, μία από τις πρωτεύουσες της μόδας παγκοσμίως, όπου στεγάζονται οι περισσότερες ιταλικές εκδόσεις και ένας από τους μεγαλύτερους εκθεσιακούς χώρους στην Ευρώπη.
Η επικράτεια όπου βρίσκεται το Μιλάνο κατοικήθηκε από την Εποχή του Χαλκού, αλλά η ίδρυση της πόλης οφείλεται στον πληθυσμό των Γαλατών-Ιννούμπρι.
Οι Ρωμαίοι που το κατέκτησαν το 222 π.Χ. το ονόμασαν Mediolanum και με την κυριαρχία τους απέκτησαν στρατιωτική, πολιτική και οικονομική σημασία, έγινε δήμος, αυτοκρατορική αποικία, και στη συνέχεια η πρωτεύουσα της Transpadana, πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και αυτοκρατορική κατοικία από το 286 έως το 402 μ.Χ.
Στην μεγάλη Μονή του Αγίου Μαυρίζου στο Corso Magenta εκτίθενται, στο τμήμα αφιερωμένο στην ιστορία του Μιλάνου από τον πέμπτο αιώνα. Π.Χ. στον 5ο αιώνα Μ.Χ., πολυάριθμες μαρτυρίες της ρωμαϊκής εποχής.
Το μοναστήρι χτίστηκε στα ερείπια του ρωμαϊκού τσίρκου και των Μαρξιώτικων τειχών, από τα οποία σήμερα σώζονται δύο πύργοι (ένας από τους οποίους είναι ενσωματωμένος στην εκκλησία του San Maurizio του Monastero Maggiore).
Κάτω από τα ερείπια του τσίρκου είναι τα ερείπια άλλων ρωμαϊκών κτιρίων του πρώτου αιώνα. Ένα μοντέλο στο μουσείο δείχνει την σημερινή πόλη του Μιλάνου που είναι τοποθετημένη πάνω στο αρχαίο αυτοκρατορικό Mediolanum, με τις δομές και τα κύρια μνημεία του.
Στο ιστορικό κέντρο, τα τουριστικά δρομολόγια αναδεικνύουν την αρχαία πόλη, η οποία μπορεί να ανακαλυφθεί μέσω των λίγων λειψάνων του Αμφιθέατρο μέσω του De Amicis, του Φόρουμ στην Piazza San Sepolcro, του Imperial Palace μέσα στη Brisa και των λουτρών στο largo Corsia dei Servi.
Οι στήλες του San Lorenzo, που βρίσκονται μπροστά στην βασιλική του ίδιου ονόματος, πιθανώς μεταφέρθηκαν στο σπα τον 4ο αιώνα για να ολοκληρώσουν την αναγεννημένη βασιλική.
Τον 6ο αιώνα, με το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πόλη έχασε τη σημασία της, οι Λομβάρδες έφτασαν, το Μιλάνο έγινε πρωτεύουσα του βασιλείου, ξεκίνησε η οικοδομική και καλλιτεχνική δραστηριότητα των κυρίων Comacini, η παραγωγή μαλλιού ενθαρρύνθηκε και εισήχθη η θρησκεία Καθολική ως κρατική θρησκεία.
Στα τέλη του ογδόου αιώνα, με την αρχή της Καρολινικής κυριαρχίας, η πόλη μεγάλωσε, ήταν η έδρα ενός αυτοκράτορα και ενός επισκόπου. Ξεκινώντας τον 11ο αιώνα, αυτή η τοπική εξουσία ενισχύθηκε και διαχωρίστηκε από την κεντρική κυβέρνηση, καθιστώντας έναν ελεύθερο δήμο.
Συνιστώμενες αναγνώσεις- Λομβαρδία: ταξίδια της Κυριακής
- Βαρέζε (Λομβαρδία): τι να δείτε
- Valcamonica (Λομβαρδία): τι να δείτε και ροκ γλυπτά
- Pavia (Λομβαρδία): τι να δείτε
- Lake Iseo (Λομβαρδία): τι να δείτε σε 1 ημέρα
Το σύμβολο της ανεξαρτησίας που αποκτήθηκε ήταν η κατασκευή του Palazzo della Ragione (1233), το οποίο βρίσκεται στην Piazza dei Mercanti. Η δημοτική περίοδος έληξε με την ανάληψη της εξουσίας από την οικογένεια Visconti, που διατήρησε την κυριαρχία της πόλης από το 1277 έως το 1447.
Το δουκάτο του Μιλάνου ιδρύθηκε επισήμως το 1395 και σε αυτό το ιστορικό στάδιο η κατασκευή του Ντουόμο και του Κάστρου χρονολογείται από το 1395.
Μετά από μια σύντομη επιστροφή της δημοκρατικής κυβέρνησης, η οικογένεια Visconti ακολούθησε την οικογένεια Sforza (στα μέσα του 15ου αιώνα), που έγινε ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα και πολυτελή δικαστήρια της εποχής, όπου λαμπρά καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες όπως ο Donato Bramante και ο Leonardo δανείζουν το έργο τους. ντα Βίντσι.
Κατά την περίοδο της Σορπός η δομή του Κάστρου διευρύνθηκε και ενισχύθηκε, κατασκευάστηκαν τα έργα του Δούμα, χτίστηκαν η εκκλησία της Santa Maria delle Grazie και η Σάντα Μαρία στο San Satiro, στην αρχαία Βασιλική του Sant'Ambrogio δόθηκε η εντολή του Bramante για να σχεδιάσει το νέο πατριαρχείο, το Λατζάρετο, το πρώτο ορφανοτροφείο και το πρώτο δωρεάν σχολείο χτίστηκαν.
Ο Λεονάρντο, σε αυτή την περίοδο, εκτός από την αντιμετώπιση έργων στρατιωτικού εξοπλισμού, υδραυλικών έργων και αρχιτεκτονικής, ζωγράφισε το πορτρέτο της Cecilia Galerani, της Lady με την Ermine, την πρώτη έκδοση της Παναγίας των βράχων και το διάσημο Τελευταίο Δείπνο. τραπεζαρία του μοναστηριού της Santa Maria delle Grazie.
Από το 1535 έως το 1713, μετά από χρόνια συγκρούσεων μεταξύ των γαλλικών και ισπανικών μοναρχιών, για να αποκτήσει τον έλεγχο του Δουκάτου, η πόλη υποβλήθηκε στους Ισπανούς κυρίους.
Αυτή η ιστορική φάση συνέπεσε για το Μιλάνο με μια περίοδο οικονομικής παρακμής, ενώ πολιτισμικά η πόλη εμπλουτίστηκε χάρη στο έργο των καρδιναλίων της οικογένειας Borromeo, του Carlo, ο οποίος έγινε άγιος και ο Federico. Στην πραγματικότητα, η ίδρυση της Βιβλιοθήκης Ambrosiana οφείλεται στον Cardinal Federico Borromeo.
Ο δέκατος όγδοος αιώνας χαρακτηρίστηκε από την κυριαρχία των Αψβούργων και δημιουργήθηκε μια νέα εξέλιξη σε όλους τους τομείς, από την οικονομία έως τον πολιτισμό, την Teatro alla Scala, το Βασιλικό Παλάτι, τη Villa Reale και την ίδρυση της Ακαδημίας Brera.
Το Μιλάνο το 1797, πέρασε υπό γαλλικό έλεγχο, έγινε η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Σισαλπίας, η κατασκευή του Civic Arena χρονολογείται από την εποχή αυτή και η αρχή ενός νέου μοντέλου αστικής επέκτασης με την κατασκευή νέων θυρών και δέντρων.
Μετά την επιστροφή των Αψβούργων, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, η πόλη έγινε μέρος των τομέων της Σαβοΐας και στη συνέχεια της ενοποίησης της Ιταλίας. Από καλλιτεχνική άποψη, ενδιαφέροντα μέρη για επίσκεψη στο Μιλάνο είναι η Piazza del Duomo, ο Duomo, το Palazzo Reale, το Corso Vittorio Emanuele II, η Piazza San Babila, η Piazza San Fedele, το Palazzo Marino, το Teatro della Scala, το Galleria Vittorio Emanuele II, το Palazzo della Λόγος Piazza Cordusio, Palazzo di Brera, Pinacoteca di Brera, Εκκλησία του Αγίου Μάρκου, Via Manzoni, Μουσείο Poldi Pezzoli, Via Monte Napoleone, Μουσείο Bagatti Valsecchi, Βασιλική του S. Ambrogio, Εθνικό Μουσείο Επιστήμης και Τεχνολογίας "Leonardo da Vinci ", Εκκλησία της S. Maria delle Grazie, στο τράπεζα του πρώην δομινικανικού μοναστηριού στα αριστερά της Εκκλησίας της Χάριτος, στη διάσημη ζωγραφική του τελευταίου δείπνου του Leonardo da Vinci, του Castello Sforzesco και της Porta Garibaldi, της Porta Ticinese και της Porta Romana, της Porta Vittoria και την περιοχή της Βενετίας.
Τι να δείτε
Η Piazza della Scala και η Piazza del Duomo συνδέονται μεταξύ τους με την Galleria Vittorio Emanuele II στο Μιλάνο, η οποία συνδέει και τους δύο δρόμους Silvio Pellico και Ugo Foscolo μέσω των δύο κοντών πλευρικών βραχιόνων.
Η γκαλερί, όπου υπάρχουν καταστήματα αναγνωρισμένων εμπορικών σημάτων, χτίστηκε πάνω σε ένα έργο του αρχιτέκτονα Giuseppe Mengoni στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα με τη χρήση γκροτέσκων, καρυατιδίων, lunettes και παραστάδων, τυπικών αρχιτεκτονικών στοιχείων της εποχής.
Το Teatro alla Scala, ένα από τα πιο διάσημα θέατρα στον κόσμο, βρίσκεται στην Piazza della Scala, μια από τις πιο κομψές πλατείες της πόλης.
Στο Σκάλα του Μιλάνου πραγματοποιούνται παρτιτούρες, συναυλίες κλασσικής μουσικής και παραστάσεις όπερας με διεθνώς αναγνωρισμένους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Ο Duomo Milano, με λατινικό σταυροειδές σχέδιο, χωρίζεται εσωτερικά σε πέντε ναυπηγεία με τρία transept.
Το πρεσβυτέριο είναι πολύ βαθύ και περιβάλλεται από ένα περιπατητικό με πολυγωνική αψίδα, όπου στη διασταύρωση των βραχιόνων ο φανάρι ανεβαίνει, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτόν τον τύπο κατασκευής.
Όλα αυτά δίνουν στο σύνολο μια ισχυρή κάθετη ορμή που εξισορροπείται από την εξίσου αξιοσημείωτη οριζόντια επέκταση του χώρου, με πολύ μικρή διαφορά στα ύψη των διάφορων διαδρόμων, ένα χαρακτηριστικό που είναι πολύ συχνό στο γοτθικό στιλ του Lombard.
Η δομή στήριξης αποτελείται από πυλώνες και περιμετρικά τοιχώματα με ενισχυτικά στηρίγματα. Τα αντηρίδες, τα ανυψωτικά στηρίγματα και τα πτερύγια έχουν τριγωνικό σχήμα και έχουν τη λειτουργία να περιέχουν τις πλάγιες ωθήσεις των τόξων.
Η βάση και τα εσωτερικά τμήματα των τοίχων είναι σε τοιχοποιία ενώ οι κολόνες έχουν εσωτερικό πυρήνα σε serizzo και τα πανιά των θόλων είναι τούβλο.
Το ορατό που βλέπει στο ροζ λευκό λευκό μάρμαρο Candoglia με γκρίζες φλέβες έχει δομή στήριξης.
Οι εξωτερικοί τοίχοι ζωντανεύουν στο σύνολό τους από πολλούς ημι-πυλώνες, άθροισμα διαφόρων αρχιτεκτονικών στυλ, με κεντήματα από καμάρες πολυολυμμένων στο πάνω μέρος που συνοδεύονται από πρόσθετες γούρνες.
Τα τοξωτά παράθυρα έχουν μικρό πλάτος έτσι ώστε να μην μειώνεται η αντοχή των πλευρικών τοιχωμάτων. Οι μαρμάρινες βεράντες σχηματίζουν την οροφή η οποία υποστηρίζεται από μια διασταυρούμενη σειρά μικρότερων θόλων. Σε αντιστοιχία με τους πυλώνες υπάρχουν μυριάδες κορυφές που συνδέονται μεταξύ τους με πετάσματα.
