σχόλια – Στον Ψαλμό 102 ο συγγραφέας λέει ότι βλέπει την ερήμωση της Σιών και ότι έχει κάνει τόσους εχθρούς εξαιτίας της ελπίδας του για τη μελλοντική αναγέννηση της Ιερουσαλήμ. Περιβάλλεται από πολλούς που κατά το παρελθόν ήταν οι συμπατριώτες του, αλλά τώρα υποκύπτουν στους νικητές, βοηθούν αβοήθητα τις επιδρομές που διεξάγονται και αισθάνονται περιθωριοποιημένες από όλους, αναζητώντας καταφύγιο σε μοναχικούς τόπους και παραπονούνται ανάμεσα στα χαλάσματα της καταστραμμένης πόλης. Ο ψαλμωτής αναγνωρίζει τον εαυτό του ως αμαρτωλό ενώπιον του Θεού και τον εμπιστεύεται, σίγουρος ότι θα διατηρήσει την πίστη στις υποσχέσεις του.
Ο Ψαλμός 102 ολοκληρώθηκε
[1] Προσευχή ενός κουρασμένου που είναι κουρασμένος και ανοίγει την αγωνία του ενώπιον του Θεού.
[2] Κύριε, ακούστε την προσευχή μου, η φωνή μου φτάνει σε σας.
[3] Μην κρύβεις το πρόσωπό σου από μένα. την ημέρα της αγωνίας μου διπλώστε το αυτί μου προς μένα. Όταν σας επικαλούμαι: σύντομα, απαντήστε μου.
[4] Οι μέρες μου διαλύονται στον καπνό και τα οστά μου καίγονται σαν κάρβουνα.
[5] Η καρδιά μου έτρεξε ξηρή σαν γρασίδι, ξεχάσω να φάω το ψωμί μου.
[6] Για το μακρύ μου γκρίνια το δέρμα μου προσκολλάται στα οστά μου.
[7] Είμαι σαν ο πελεκάνος της ερήμου, είμαι σαν κουκουβάγια στα ερείπια.
[8] Παρακολουθώ και στενοχωρώ σαν μοναχικό πουλί σε μια στέγη.
[9] Όλοι οι εχθροί μου με προσβάλλουν, οργισμένος ορκίζομαι ενάντια στο όνομά μου.
[10] Τροφώνω με τέφρα σαν ψωμί, αναμιγνύω τα δάκρυα μου με το ποτό μου,
Συνιστώμενες αναγνώσεις- Ψαλμός 76: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 62: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 102: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 6: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 20: πλήρης, σχόλιο
[11] πριν από το θυμό σας και την αγανάκτησή σας, να με σηκώσετε και να με πετάξετε.
[12] Οι μέρες μου είναι σαν φθίνουσα σκιά, και στεγνώμαι σαν γρασίδι.
[13] Αλλά εσείς, Κύριε, παραμείνετε για πάντα, τη μνήμη σας για κάθε γενιά.
[14] Θα ανέβεις, θα έχεις κρίμα στη Σιών, γιατί είναι καιρός να χρησιμοποιήσεις το έλεός της: έφτασε η ώρα.
[15] Για τους υπηρέτες σας αγαπάτε τις πέτρες του και το ερείπιο τους κινεί με λύπη.
[16] Οι λαοί θα φοβούνται το όνομα του Κυρίου και όλους τους βασιλιάδες της γης, τη δόξα σου,
[17] όταν ο Κύριος ανοικοδομεί τη Σιών και εμφανίζεται σε όλη του τη δόξα.
[18] Στρέφει προς την προσευχή των φτωχών και δεν περιφρονεί τον λόγο του.
[19] Αυτό θα πρέπει να γράφεται για τη μελλοντική γενιά και ένας νέος λαός θα δώσει επαίνους στον Κύριο.
[20] Ο Κύριος κοίταξε από την κορυφή του ιερού του, από τον ουρανό κοίταξε τη γη,
[21] για να ακούσει το γκρίνιο του κρατουμένου, να απελευθερώσει τους καταδικασμένους σε θάνατο.
[22] έτσι ώστε το όνομα του Κυρίου και ο έπαινος του στην Ιερουσαλήμ να μπορεί να ανακηρυχθεί στη Σιών,
[23] όταν λαοί και βασίλεια θα συναντηθούν για να υπηρετήσουν τον Κύριο.
[24] Έχει αποδυναμώσει τη δύναμή μου, έχει συντομεύσει τις μέρες μου.
[25] Λέω: Θεέ μου, μη με απαγάς στη μέση των ημερών μου. τα χρόνια σας διαρκούν για κάθε γενιά.
[26] Στην αρχή ιδρύσατε τη γη, οι ουρανοί είναι το έργο των χεριών σας.
[27] Θα χαθούν, αλλά μένετε, όλοι φορούν σαν ρούχα, σαν ένα φόρεμα θα τα αλλάξετε και θα περάσουν μακριά.
[28] Αλλά παραμένετε τα ίδια και τα χρόνια σας δεν έχουν τέλος.
[29] Τα παιδιά των δούλων σας θα έχουν σπίτι, οι απόγονοι τους θα παραμείνουν σταθεροί ενώπιόν σας.
