σχόλια – Αυτός που έγραψε τον Ψαλμό 104 αρχίζει καλώντας τον εαυτό του να ευλογεί τον Κύριο και, έκπληκτος για το μεγαλείο και την ομορφιά της δημιουργίας, συγχαίρει τον Θεό με ευγνωμοσύνη. Θεωρεί τον Θεό να τον αναγνωρίζει στην κυριαρχία του που αγκαλιάζει ολόκληρο το σύμπαν, σαν ένα ένδοξο φως φωτίζουν τους αγγέλους στον ουρανό.
Ο Ψαλμός 104 ολοκληρώθηκε
[1] Ευλογώ τον Κύριο, την ψυχή μου, Κύριε, Θεέ μου, πόσο μεγάλη είσαι! Ντυμένος με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα,
[2] τυλιγμένο στο φως ως μανδύα. Τεντώστε τον ουρανό σαν κουρτίνα,
[3] οικοδομήστε την κατοικία σας στο νερό, κάντε το άρμα σας από τα σύννεφα, περπατήστε στα φτερά του ανέμου.
[4] κάνετε τους αγγελιαφόρους σας από τους ανέμους, τους υπουργούς σας των φλεγόμενων φλογών.
[5] Δημιούργησε τη γη στα θεμέλιά της, δεν θα παρασυρθεί ποτέ.
[6] Ο ωκεανός την περιβάλλει σαν μανδύα, τα νερά καλύπτουν τα βουνά.
[7] Με την απειλή σας έφυγαν, κατά το βρυχηθμό της βροντής σας έτρεχαν.
[8] Τα βουνά αναδύονται, οι κοιλάδες κατεβαίνουν στον τόπο που τους έχετε αναθέσει.
[9] Έχετε θέσει ένα όριο στα νερά: δεν θα το περάσουν, δεν θα επιστρέψουν για να καλύψουν τη γη.
[10] Αφήστε τα ελατήρια να έρθουν μέσα στις κοιλάδες και να ρέουν ανάμεσα στα βουνά.
Συνιστώμενες αναγνώσεις- Ψαλμός 76: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 62: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 102: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 6: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 20: πλήρης, σχόλιο
[11] όλα τα άγρια θηρία πίνουν από αυτό και οι προηγούμενες σβήνουν τη δίψα τους.
[12] Πάνω από αυτούς κατοικούν τα πουλιά του ουρανού, τραγουδούν μεταξύ των κλάδων.
[13] Από τις ψηλές κατοικίες σας αρδεύετε τα βουνά, με το καρπό των έργων σας γεμίζουν τη γη.
[14] Αναπτύξτε χόρτο για αγέλες και γρασίδι για να εξυπηρετήσετε τον άνθρωπο, ώστε να μπορεί να πάρει τροφή από τη γη:
[15] το κρασί που συγχαίρει την καρδιά του ανθρώπου. το λάδι που κάνει το πρόσωπό του λάμπει και το ψωμί που διατηρεί τη σφριγηλότητα του.
[16] Τα δέντρα του Κυρίου είναι ικανοποιημένα, οι κέδροι του Λιβάνου που φυτεύτηκαν από αυτόν.
[17] Εκεί τα πουλιά φωλιάζουν και ο πελαργός στα κυπαρίσσια έχει το σπίτι του.
[18] Για τους αγριόγαδους είναι τα ψηλά βουνά, τα βράχια είναι καταφύγιο για τους Ιρακινούς.
[19] Για να σηματοδοτήσετε τις εποχές που κάνατε το φεγγάρι και τον ήλιο που γνωρίζει το ηλιοβασίλεμά του.
[20] Διαδώστε το σκοτάδι και τη νύχτα έρχεται και όλα τα ζώα του δάσους περιπλανηθούν?
[21] τα λιοντάρια βρυχάται για να αναζητήσουν τη λεία και να ζητήσουν από τον Θεό για το φαγητό τους.
[22] Ο ήλιος ανατέλλει, υποχωρεί και σκύβει στα πετρώματα.
[23] Στη συνέχεια, ο άνθρωπος βγαίνει στο έργο του, για την προσπάθειά του μέχρι το βράδυ.
[24] Πόσο μεγάλος, Κύριε, είναι τα έργα σου! Κάνατε τα πάντα με σύνεση, η γη είναι γεμάτη από πλάσματα σας.
[25] Εδώ είναι η ευρύχωρη και απέραντη θάλασσα: υπάρχουν μικρά και μεγάλα ζώα βελάκια χωρίς αριθμό.
[26] Τα πλοία σπρώχνουν τον, τον Leviathan που έχετε διαμορφώσει έτσι ώστε να μπορεί να διασκεδάσει σε αυτό.
[27] Όλοι σας περιμένετε να τους δώσετε φαγητό σε εύθετο χρόνο.
[28] Το παρέχετε, το παραλαμβάνουν, ανοίγετε το χέρι, είστε ικανοποιημένοι με αγαθά.
[29] Αν κρύψετε το πρόσωπό σας, αποτυγχάνουν, κόβουν την ανάσα, πεθαίνουν και επιστρέφουν στη σκόνη τους.
[30] Στείλτε το πνεύμα σας, δημιουργούνται και ανανεώνετε το πρόσωπο της γης.
[31] Η δόξα του Κυρίου είναι για πάντα. να χαίρεσαι τον Κύριο των έργων του.
[32] Κοίταξε τη γη και το κάνει άλμα, αγγίζει τα βουνά και καπνίζουν.
[33] Θέλω να τραγουδήσω στον Κύριο όσο ζω, τραγουδήσω στον Θεό μου όσο υπάρχει.
[34] Το τραγούδι μου να είναι ευχάριστο σε αυτόν? η χαρά μου είναι στον Κύριο.
[35] Οι αμαρτωλοί εξαφανίζονται από τη γη και οι πονηλοί δεν υπάρχουν πλέον. Ευλογήστε τον Κύριο, την ψυχή μου.
