Αυτή η μεγάλη κορυφογραμμή γρανίτη δυσκολεύει να συναντήσει διάφορους πολιτισμούς, αλλά ανυψώνει τα ισχυρά της προάστια στον ουρανό, εισάγοντάς τα μαγικά μέσα στο μονοπάτι των ανδρών που ταξιδεύουν στη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής από βορρά προς νότο.

Πού είναι

Βρίσκεται σε ολόκληρη τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής με μήκος μεγαλύτερο από 8000 χλμ., Η οροσειρά των Άνδεων αποτελεί ένα μαγευτικό και μαζικό εμπόδιο δύσκολο να ξεπεραστεί.

Ήταν ο Ντιέγκο ντε Αλμαγκρό, ο Ισπανός κατακτητής, που αποτολμήθηκε στα νότια των ανεξερεύνητων βουνών, καθιστώντας τον πρώτο Ευρωπαίο που δοκιμάζει το χέρι του σε αυτή την περιπετειώδη επιχείρηση.

Αντί του χρυσού, βρήκε την έρημο του Ατακάμα, μερικά ερείπια Ίνκα και τους Ινδούς Araucani, που ήταν άγριοι πολεμιστές.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Ενώ το βόρειο τμήμα με μια κυρτή και διασταλμένη τάση σχηματίζει τα υψίπεδα του Περού και της Βολιβίας, οι αργεντινο-χιλιανές Άνδεις λεπτό προς το νότο, μέχρι να χωριστούν σε διάφορα νησιά στο γεωγραφικό πλάτος του ακρωτηρίου Horn.

Αν αναλύσουμε τη γεωλογική ιστορία αυτού του ορεινού όγκου, συνειδητοποιούμε ότι έχει επηρεαστεί από σημαντικές αναταράξεις διαδοχικά, συμπεριλαμβανομένης μιας μεσοζωικής ηπειρωτικής καθίζησης στην αρχαία λεκάνη των Άνδεων, χιλιάδων μέτρων.

Στη συνέχεια, η οροσειρά υπέστη σειρά διαδοχικών κάμψεων, συνοδευόμενη από γιγάντιες επιχωματώσεις, καθώς και βίαιη διάβρωση που προκάλεσε ισχυρή ισοπέδωση και σχηματισμό μεγάλων λόφων.

Η τρέχουσα μάζα της αλυσίδας, λόγω της έντονης ορογένεσης που εμφανίστηκε στην αρχή του Πλειόκεν, βυθίστηκε βίαια κατά την τελευταία τριτογενή περίοδο.

Στο τεταρτοσφαίριο, μια εκτεταμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα σε όλες τις Άνδεις σχημάτισε τις πιο όμορφες κορυφές, ενώ οι παγετώνες σχημάτισαν ασυνήθιστα σχήματα στο τμήμα που βρίσκεται πιο νότια.

Η μεγάλη ποικιλία των τοπίων οφείλεται κυρίως στη μορφογένεση και τις τρέχουσες κλιματολογικές συνθήκες.

Η La Puna είναι μια απέραντη λεκάνη της Αργεντινής, η οποία βρίσκεται σε ύψος άνω των 4000 μέτρων, χωρισμένη σε μεγάλα διαμερίσματα όπου εκτείνονται αλάτι με την ονομασία salares.

Συνιστώμενες αναγνώσεις

• Μπραζίλια: τι να δείτε στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας
• Μεξικό: χρήσιμες πληροφορίες
• Καλιφόρνια (Ηνωμένες Πολιτείες): τι να δείτε
• Αϊόβα (Ηνωμένες Πολιτείες): τι να δείτε στο 29ο κράτος
• Arches: τι να δείτε στο εθνικό πάρκο

Η εξαιρετικά άγονη έρημο που καλύπτει τη βόρεια Χιλή μετατρέπεται από την άνοδο σε υψόμετρο σε μια ψυχρή έρημο που βρίσκεται στο οροπέδιο.

Οι ανατολικές πλαγιές χαρακτηρίζονται από πυκνό δάσος 600 έως 900 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στον εικοστό έβδομο παράλληλο η αλυσίδα απλώνεται και περιλαμβάνει πολύ υψηλές κορυφές, συμπεριλαμβανομένων των Tupungato και Aconcagua, και τα δύο κοντά στα 7000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Το κλίμα είναι πολύ ξηρό στις πλαγιές, ενώ οι κορυφές συχνά καλύπτονται από χιόνι και πάγο, γεγονός που επιτρέπει την άφθονη άρδευση της κεντρικής Χιλής και της περιοχής των ορεινών όγκων της Mendoza.

Πέρα από τον 42ο παράλληλο, το εύκρατο ωκεάνιο κλίμα και η παγετώδης μορφολογία δίνουν στις Άνδεις της Παταγονίας μια πολύ διαφορετική όψη, που χαρακτηρίζεται από τον ορεινό όγκο, ο οποίος σε αυτό το σημείο δεν ξεπερνά τα 4000 μέτρα και καλύπτεται από παγετώνες.

Στη δυτική πλευρά, όπου οι βροχοπτώσεις είναι άφθονες, το πολυετές δάσος εμπλουτίζεται με νέα είδη, συμπεριλαμβανομένων των κωνοφόρων στα βόρεια, κυπαρίσσια και οξιές.

Στην ανατολική πλευρά, ξεκινώντας από χίλια μέτρα, τα δάση και τα βοσκότοπα ακολουθούν το ένα το άλλο.

Οι τεταρτοταγείς παγετώνες είχαν ως αποτέλεσμα τη μοντελοποίηση των βουνών και δημιούργησαν μακρά φιόρδ στην ακτή του Ειρηνικού και σχηματίστηκαν μορναϊκές ράβδοι που θα μπορούσαν να διατηρήσουν λίμνες τεράστιου μεγέθους, όπως η λίμνη Buoenos Aires και η λίμνη Argentino.

τουρισμός

Το Εθνικό Πάρκο Nahuel Huapi, γύρω από το San Carlos de Bariloche, προσελκύει πολλούς τουρίστες, ψαράδες και σκιέρ, χάρη στο τοπίο της εξαιρετικής ομορφιάς.

Με εξαίρεση ορισμένα τουριστικά θέρετρα και ορυχεία, οι κατοικημένες περιοχές είναι σπάνιες.

Οι νότιες Άνδεις είναι οι πιο αφιλόξενες, καθώς είναι υπερβολικά τεράστιες και ακόμη λιγότερο συχνές.