σχόλια – Ο συγγραφέας του Ψαλμού 42 είναι ένας απεσταλμένος που βρίσκεται σε κατάσταση υποβολής σε κάθε είδους παρενόχληση από τους φυλακισμένους του. Το τραγούδι του επαίνους ανοίγει με μια τεράστια επιθυμία από τον Κύριο και την ερώτηση σχετικά με το χρόνο που χρειάζεται να έρθει σε τον, έτσι ώστε το πρόσωπό του να λάμψει. Αλλά οι νικητές τον πειράζουν με τα είδωλα του κόσμου που μπορούν να τον δουν και να τον αγγίσουν, θα ήθελαν να εγκαταλείψει την πίστη του. Αλλά ο ντεμπόρ δεν τους άκουγε, θυμόμαστε τους καλούς χρόνους της χαράς που ζούσαν στο σπίτι του πατέρα του, που, αν και επώδυνες, είναι απαραίτητες γι 'αυτόν.
Ο Ψαλμός 42 ολοκληρώθηκε
[1] Στον κύριο χορό. Maskil. Από τα παιδιά του Core.
[2] Καθώς το ελάφι επιθυμεί για τις πλωτές οδούς, έτσι η ψυχή μου φωνάζει για σένα, Θεέ μου.
[3] Η ψυχή μου διψά για τον Θεό, για τον ζωντανό Θεό: πότε θα έρθω και θα δω το πρόσωπο του Θεού;
[4] Τα δάκρυα είναι το ψωμί μου μέρα και νύχτα, ενώ μου λένε πάντα: «Πού είναι ο Θεός σου;».
[5] Αυτό θυμάμαι και η καρδιά μου λιώνει: μέσω του πλήθους προωθήθηκα ανάμεσα στους πρώτους στον οίκο του Θεού, μέσα στα τραγούδια της χαράς ενός πλήθους στον εορτασμό.
[6] Γιατί λυπάσαι, ψυχή μου, γιατί στεναγείς πάνω μου; Ελπίδα στον Θεό: Θα μπορέσω να τον δοξάσω, τη σωτηρία του προσώπου μου και του Θεού μου.
[7] Η ψυχή μου πέφτει μέσα μου. επομένως σας θυμάμαι από τη χώρα της Ιορδανίας και της Ερμόνης, από το Όρος Μισάρ.
[8] Μια άβυσσος καλεί την άβυσσο στο βρυχηθμό των πτώσεις σας. όλα τα κύματα και τα κύματα σου πέρασαν.
[9] Μέχρι μέρα, ο Κύριος μου δίνει τη χάρη του τη νύχτα, σηκώνω το τραγούδι γι 'αυτόν: την προσευχή μου στον ζωντανό Θεό.
[10] Θα πω στον Θεό, την υπεράσπισή μου: "Γιατί με ξεχάσατε; Γιατί λυπάμαι που πάω μακριά, καταπιεσμένος από τον εχθρό; ".
Συνιστώμενες αναγνώσεις- Ψαλμός 76: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 62: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 102: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 6: πλήρης, σχόλιο
- Ψαλμός 20: πλήρης, σχόλιο
[11] Τα οστά μου θραύονται από την προσβολή των αντιπάλων μου. Μου λένε όλη μέρα: «Πού είναι ο Θεός σου;».
[12] Γιατί λυπάσαι, ψυχή μου, γιατί στενοχωρείς πάνω μου; Ελπίδα στον Θεό: Θα μπορέσω να τον δοξάσω, τη σωτηρία του προσώπου μου και του Θεού μου.
