Τι να δείτε στη Συρακούσα σε μια μέρα, μονοήμερη διαδρομή, συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού θεάτρου, του αυτιού του Διονύσου, του αρχαιολογικού μουσείου, του κάστρου Eurialo και του Duomo.
Τουριστικές πληροφορίες
Σχετικά με την ιστορική προέλευση, ο πρώτος πυρήνας των Συρακουσών χρονολογείται από το 734 π.Χ., ανεγερμένος στη χερσόνησο Ortigia, που θεωρείται από τους ναυτικούς ως ένα εύκολο σημείο προσγείωσης σε αυτό το τμήμα του νησιού. Στη συνέχεια η πόλη επεκτάθηκε προς την ενδοχώρα.
Κατά την περίοδο πριν από την πτώση κάτω από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η πόλη επέκτεινε την επιρροή της σε όλη την επικράτεια της Σικελίας και στο νότιο τμήμα της Τυρρηνικής Θάλασσας και της Αδριατικής Θάλασσας, διακρίνοντας τη σημαντική πολιτική και στρατιωτική της δύναμη, καθώς και για την πολιτιστικό πλούτο.
Μετά τη Ρωμαϊκή κυριαρχία, τα Συρακούσες βίωσαν τους Νορμανδούς, Σουαβιανούς, Αντζίνους, Αραγονείς, Ισπανούς και Μπουρμπόν. Κατά την κατάκτηση της Λιβύης, το λιμάνι των Συρακουσών ανέλαβε τον βασικό ρόλο των επικοινωνιών μεταξύ της πατρίδας και της αποικίας.
Επί του παρόντος, η πόλη περιλαμβάνει ένα παλιό τμήμα, που βρίσκεται στο νησί Ortigia, και ένα νέο τμήμα, χωρισμένο από την αποβάθρα και ενώθηκε από το Ponte Nuovo.
Παρά το γεγονός ότι η Ortigia αποτελεί το λίκνο των Συρακουσών, λίγες αποδείξεις παραμένουν από το παρελθόν της, όπως ο ναός του Απόλλωνα, το Fonte Aretusa, το κάστρο Maniace με ένα τετράγωνο σχέδιο και γωνιακοί κυλινδρικοί πύργοι, που βρίσκονται στα μακρινά σημεία της χερσονήσου Ortigia.
Άλλα μνημεία και ιστορικά κτίρια που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι ο καθεδρικός ναός, η Εκκλησία του Κολλεγίου, το Ρωμαϊκό Γυμνάσιο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Εθνικό Μουσείο του Palazzo Bellomo, το Θέατρο και το Latomie.
Δίπλα του είναι το Άγαλμα του Αρχιμήδη, ένας από τους πιο διάσημους χαρακτήρες των Συρακουσών, που απεικονίζεται με ελιγμούς στον καθρέφτη της εφεύρεσης του, χάρη στο οποίο ένας θρύλος λέει ότι κατάφερε να πυρπολήσει εχθρικά πλοία από την κορυφή ενός λόφου.
Το ελληνικό θέατρο, που χρησιμοποιείται για θεατρικές παραστάσεις και λαϊκές συναθροίσεις, χτίστηκε στα χρόνια του 220 π.Χ., από τον Δημόκοπο, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιερόνη Β '.
Σήμερα μόνο τα υπολείμματα παραμένουν, μετά τη ζημία που υπέστη και την απομάκρυνση του υλικού που υπέστησαν κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Ανασκάφηκε στο βράχο, με εξαίρεση τα υψηλότερα βήματα που αναφέρθηκαν, με διάμετρο μεγαλύτερη από 138 μέτρα και σπηλιά 50 βημάτων, θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες της ελληνικής εποχής.
Συνιστώμενες αναγνώσεις- Mazara del Vallo (Σικελία): τι να δείτε
- Τράπανι (Σικελία): τι να δείτε
- Randazzo (Σικελία): τι να δείτε
- Milazzo (Σικελία): τι να δείτε
- Σικελία: Ταξίδια της Κυριακής
Στη ρωμαϊκή περίοδο, πριν από την κατασκευή του κατάλληλου αμφιθεάτρου, για να καταστήσει το θέατρο συμβατό με τα παιχνίδια τσίρκου, η ορχήστρα διευρύνθηκε, μειώνοντας τη σκηνή και προστέθηκε σιδερένιο φράγμα για την ασφάλεια του κοινού.
Το αυτί του Διονυσίου είναι ένα τεχνητό σπήλαιο που οφείλει το όνομά του στο ιδιαίτερο σχήμα της εισόδου που μοιάζει με το κανάλι του αυτιού του ανθρώπου. Για να σημειώσετε τα εκπληκτικά αποτελέσματα ηχώ στο εσωτερικό της σπηλιάς.
Τι να δείτε
Στην παλιά πόλη, στην Piazza Duomo, υπάρχει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το μεγαλύτερο στην περιοχή, αφιερωμένο στη γνώση της προελληνικής, ελληνικής και ρωμαϊκής Σικελίας.
Το μουσείο περιλαμβάνει επίσης διάφορα έργα που αποδίδονται στον πρωτόγονο άνθρωπο, τα περισσότερα από τα διατηρημένα υλικά βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στις Έννα, Γκέλα, Αγκριτζέντο, Μέγαρα Υβλαβέα, Ακράι και Συρακούσες.
Στον πρώτο όροφο του κτηρίου είναι δυνατόν να θαυμάσετε τις προελληνικές συλλογές με υλικά που κυμαίνονται από τους παλαιολιθικούς και μεσολιθικούς πολιτισμούς μέχρι την Εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου, καθώς και ένα τοπογραφικό τμήμα της ελληνικής Σικελίας, μερικά δωμάτια που αφορούν τις χριστιανικές και βυζαντινές αρχαιότητες της Σικελίας .
Στο ισόγειο υπάρχει ένα δωμάτιο αφιερωμένο στα αρχαϊκά αρχιτεκτονικά μνημεία των Συρακουσών, ενώ άλλα δωμάτια χρησιμοποιούνται για ελληνική και ρωμαϊκή γλυπτική, για χριστιανική και βυζαντινή τέχνη.
Οι προτομές της Δήμητρας και της Κόρης, που προέρχονται από το Αγκριτζέντο, τα θύματα ενός πολεμιστή του τέταρτου αιώνα π.Χ. με πανοπλία, ζώνη και σιδερένιο σπαθί, μια θεά ενθρονισμένη και ένα κεφάλι του Αυγούστου αξίζει να θυμηθούμε.
Το Κάστρο Eurialo χτίστηκε από τον Διονύσιο τον Γέροντα το 402 π.Χ. με στόχο την υπεράσπιση των Συρακουσών από τις επιθέσεις των Καρχηδονίων.
Αποτελεί το καλύτερο στρατιωτικό έργο της ελληνικής περιόδου, η δυτική πλευρά προστατεύεται από τρεις εκσκαφές που εκσφενδονίστηκαν από το βράχο, το τραπεζοειδές διατηρεί πέντε επιβλητικούς μερικώς καταρριμμένους πύργους. Η παροχή νερού σε περίπτωση πολιορκίας εξασφαλίστηκε από τεράστιες δεξαμενές τοποθετημένες στο εσωτερικό.
Ο ποταμός Anapo είναι ο πιο διάσημος από τους ποταμούς που φθάνουν μέχρι την ακτή του Ιονίου, χάρη στην πρωτοτυπία των γύρω τοπίων και στις μάχες που έλαβαν χώρα κατά μήκος των τραπεζών του.
Αφού διασχίσει το στενό φαράγγι της Πανταλίτσας, με ανοίγματα πρόσβασης στους τάφους της μεγαλύτερης Σικελικής Νεκρόπολης, το Anapo ρέει στο Μεγάλο Λιμάνι των Συρακουσών.
Το Grotta dei Cordari παίρνει το όνομά του από τα Cordari που δουλεύουν μέσα του.Το αρχαίο πέτρινο λατομείο, με το θησαυροφυλάκιο που στηρίζεται σε βράχους και με πυκνή βλάστηση, έχει μια εξαιρετική ομορφιά.
Το Fonte Aretusa ερμηνεύτηκε από τον Virgilio και τον Pindaro. Από αυτό επίσης οι άφθονες ροές των υδάτων αποδεικνύονται υφάλμυρες, πιθανώς λόγω ορισμένων διεισδύσεων θαλασσινού νερού.
Παραμύθια της ελληνικής μυθολογίας αφηγούνται ότι η νύμφη Arethusa, διωγμένη από τον ποταμό Alfeo, έριξε τον εαυτό της στη θάλασσα μεταμορφώνοντας τον εαυτό της σε μια πηγή, πάντοτε κυνηγημένος από Alveo που επανενώθηκε με την ανάμειξή της τα δικά της ύδατα με τα δικά της.
Η απόκρημνη εκκλησία του San Giovanni Evangelista, που καταστράφηκε επανειλημμένα και ανοικοδομήθηκε επί σειρά αιώνων, βρίσκεται στον ίδιο τόπο όπου ο πρώτος επίσκοπος των Συρακουσών, San Marciano, θάφτηκε τον τρίτο αιώνα.
Ο καθεδρικός ναός της Santa Maria del Piliero ή το delle Colonne ξεχωρίζει για την επιβλητική και πλούσια διακοσμημένη πρόσοψη, η οποία έχει δύο τάξεις κορινθιακών στηλών και έχει αγάλματα του San Pietro και του San Paolo στα βήματα.
Χτίστηκε από το 1728, που ολοκληρώθηκε σε λίγα χρόνια, από τον αρχιτέκτονα Palma για να αντικαταστήσει την πρόσοψη Norman που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του σεισμού του 1693.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Syracuse είναι επίσης γνωστή για τις υπέροχες παραλίες που βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα από την πόλη, συμπεριλαμβανομένης της παραλίας Calamosche, γνωστής στους ντόπιους ως "Funni Musca", που βρίσκεται στην παράκτια περιοχή μεταξύ Vendicari και Noto.
