Τι να δείτε στην εβραϊκή συνοικία της Πράγας, μια διαδρομή που σας επιτρέπει να ανακαλύψετε ένα ανέκδοτο τμήμα του Stare Mesto, τόσο για την επέκτασή του όσο και για το μεγάλο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον που έχει.
Τουριστικές πληροφορίες
Η ιστορία των Εβραϊκών οικισμών στην Πράγα αρχίζει γύρω στο 10ο αιώνα.
Με την πάροδο του χρόνου, κάθε είδους διώξεις, πυρκαγιές και λεηλασίες κατέστησαν τη ζωή της εβραϊκής κοινότητας πολύ δύσκολη.
Περίπου στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα, ένα διάταγμα της Μαρίας Τερέζα του Αμβούργου έκανε την απομάκρυνση των Εβραίων, ενώ κατά το δεύτερο μισό του ίδιου αιώνα ο αυτοκράτορας Ιωσήφ Β κατεδάφισε τα τείχη του γκέτο και άρχισε την αναδιάρθρωση της εβραϊκής συνοικίας, μετονομάστηκε Josefov προς τιμή του.
Μόνο το 1848 αναγνωρίστηκαν τα εβραϊκά πολιτικά δικαιώματα.
Τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής της Πράγας, από το 1939 έως το 1945 κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν αυτά που είδαν την εβραϊκή κοινότητα που πλήττεται περισσότερο από σκληρές διώξεις και απελάσεις.
Επί του παρόντος, όλα τα κτίρια, τόσο κοσμικά όσο και θρησκευτικά, αποτελούν το εβραϊκό γκέτο, μαζί με το παρακείμενο νεκροταφείο και αποτελούν ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο.
Τι να δείτε
Το εβραϊκό δημαρχείο είναι ένα αναγεννησιακό κτήριο που χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, αξιοσημείωτο είναι το ρολόι του μικρού πύργου με τους αριθμούς στα εβραϊκά και τα χέρια που περιστρέφονται αριστερόστροφα.
Όσο για το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο, το κύριο χαρακτηριστικό, το οποίο το καθιστά ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα, συνίσταται στον μεγάλο αριθμό ταφών, ο οποίος φθάνει στην απίστευτη φιγούρα των είκοσι χιλιάδων, με επιτύμβιες επιφάνειες εν μέρει υπερτιθέμενες μεταξύ τους λόγω της στενότητας σε σχέση με τον αριθμό του θανόντος.
Οι εβραϊκές επιγραφές και τα ανάγλυφα διακοσμημένα με επιτύμβιες στήλες θεωρούνται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μαρτυρία σχετικά με την εβραϊκή κοινότητα εκείνη την εποχή, η οποία τεκμηριώνει διάφορες πτυχές της αστικής κατάστασης του θανόντος, συμπεριλαμβανομένης της ανάρτησής του σε τέχνες και βιοτεχνίες, συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις, όπως αυτή των ιερέων.
