Σύντομη περίληψη σχετικά με το θέμα της φυσικής γεωγραφίας της Ευρώπης με εισαγωγή στο κλίμα, την υδρογραφία, τη βλάστηση και την πανίδα.

Γεωγραφία Ευρώπη

Η Ευρώπη με την Ασία και την Αφρική αποτελεί την αρχαία ήπειρο.

Σε στενή σχέση με την Ασία, την Ευρασία, οι δύο ηπείρους δεν έχουν σαφή γεωλογικό και γεωγραφικό διαχωρισμό, αλλά οφείλουν την ατομικότητά τους πάνω σε ιστορικούς και ανθρώπινους λόγους.

Σε τρεις πλευρές, τα σύνορα της Ευρώπης είναι θαλάσσια και αποτελούνται από τον Αρκτικό Ωκεανό, τον Ατλαντικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Στα ανατολικά τα συμβατικά του σύνορα εξελίσσονται ως εξής: ξεκινώντας από την Αζοφική Θάλασσα ακολουθεί την αυλάκωση στην οποία οι ποταμοί Manyc και Kura ρέουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, έπειτα ανεβαίνουν στον ποταμό Ουράλ και ακολουθούν την ανατολική βάση των Ουραλίων μέχρι τη Θάλασσα Kara.

Η περιοχή αντιστοιχεί σε περίπου 10.396.247 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι ίση με το δέκατο τέταρτο του εδάφους που προέκυψε.

Τα ηπειρωτικά άκρα της Ευρώπης είναι το ακρωτήριο Nordkinn (Λαπωνία) στα βόρεια, το Cape da Roca στην Πορτογαλία προς τα δυτικά, η Punta de Tarifa στην Ισπανία στα νότια και το εσώτατο σημείο του κόλπου του Kara στα ανατολικά.

Η Ευρώπη αποτελείται από ένα τεράστιο τμήμα και ένα αρθρωτό τμήμα, αποτελούμενο από νησιά (8%) και χερσονήσους (27%).

Φυσική γεωγραφία Ευρώπη

Η Ευρώπη σχηματίζεται κυρίως από πεδινές περιοχές και τέσσερις περιοχές μπορούν να διακριθούν, η Σαρμική πεδιάδα, η οποία περιλαμβάνει το ανατολικό μισό της Ευρώπης, τα Αρωγής της Σκανδιναβίας και των Βρετανικών Νήσων, τις Απαλλαγές της Γαλλίας και της Γερμανίας και τις Αλυσίδες Alpine από τη νότια Ευρώπη.

Ευρωπαϊκό κλίμα

Στην Ευρώπη, διακρίνονται έξι τύποι κλίματος:

- Το ατλαντικό κλίμα επηρεάζει το έδαφος από τη βόρεια Νορβηγία έως τη βόρεια Πορτογαλία, συμπεριλαμβανομένων των Βρετανικών Νήσων, το μεγαλύτερο μέρος της Γαλλίας, των Κάτω Χωρών, των δυτικών ακτών της Δανίας, της Γερμανίας μέχρι το Όντερ.

Συνιστώμενες αναγνώσεις

• Artimino (Τοσκάνη): τι να δείτε
• Giulianova (Abruzzo): τι να δείτε
• Αλεξάνδρεια (Πιεμόντε): τι να δείτε σε 1 ημέρα
• Corigliano Calabro (Καλαβρία): τι να δείτε στο μεσαιωνικό χωριό
• San Galgano (Τοσκάνη): τι να δείτε

- Μεταβατικό κλίμα, επηρεάζει τη νοτιοανατολική Γερμανία, την Πολωνία, τη λεκάνη του άνω και του μεσαίου Δούναβη, τις εσωτερικές χώρες της Βαλκανικής Χερσονήσου και τη Βουλγαρία.

- Το κλίμα της Ανατολικής Ευρώπης, το οποίο ονομάζεται επίσης και ρωμαϊκό, επειδή επηρεάζει τα περισσότερα από τα Σμαραϊκά πεδινά.

- Ποντικό κλίμα της νότιας Ρωσίας.

- Μεσογειακό κλίμα, καλύπτει τις παράκτιες περιοχές της Κριμαίας, της Θράκης, της Ελλάδας, της Δαλματίας, της Ιταλίας, της νότιας Γαλλίας και των περιφερειών της Ιβηρικής Χερσονήσου.

- Αρκτικό κλίμα, χαρακτηριστικό των βορειότερων περιοχών.

υδρογραφία

Πολύ μακρά ρέματα δεν ρέουν στην Ευρώπη, Βόλγα 3.531 χλμ., Δούναβης 2.860 χλμ. Ρήνου 1.326 χλμ. Po 652 χλμ. Και δεν διαθέτει τεράστιες λεκάνες απορροής ποταμών ούτε κεντρικό υδρογραφικό κόμβο.

Παρατηρούνται ποτάμια και λεκάνες απορροής, τα οποία προσφέρονται για ανύψωση από πλοία, όπως ο Τάμεση, το Σηκουάνα, το Σκλντ και το Ρήνο.

Η περιοχή που είναι πλουσιότερη στις λίμνες είναι η περιφερική περιοχή, η οποία καταλαμβάνεται από τους τεταρτοταγούς παγετώνες, στην περιοχή Finnocarelic, με τις λίμνες Ladoga και Onega και τη σουηδική.

Οι μεγάλες λίμνες βρίσκονται επίσης στην περιοχή των Άλπεων, όπως η λίμνη της Γενεύης και η λίμνη της Κωνσταντίας.

βλάστηση

Πέντε ή περισσότερες παράλληλες ζώνες διακρίνονται από το βορρά προς το νότο:

- Περιοχή Tundra, όπου επικρατούν πολύ ψηλοί θάμνοι μαζί με βρύα και λειχήνες.

- Περιοχή του βόρειου δάσους, που χαρακτηρίζεται από κωνοφόρα.

- Χαλαρή περιοχή δασών, με επικράτηση πλατύφυλλων δέντρων, όπως η αγγλική βελανιδιά, οξιά, καστανιά, φτελιά, σφενδάμι.

- Βόρεια ζώνη, με εκτεταμένες δασικές εκτάσεις.

- Περιοχή των μεσογειακών θάμνων, με αειθαλή δέντρα και θάμνους, που εκπροσωπούνται από θαλάσσια πεύκα, αλεπού, βελανιδιά, φελλό δρυός, χαρουπιά, μαστίχα, καθώς και σκούπα, ερείκη και μυρτιά.

πανίδα

Οι διάφορες περιφέρειες της Ευρώπης δεν έχουν όλοι μια χαρακτηριστική πανίδα, λόγω των συνεχών ανταλλαγών με την πάροδο του χρόνου, με εξαίρεση κάποιες εξαιρέσεις, όπως οι άλκες και οι ταράνδες που ζουν στις βόρειες περιοχές, ο βίσον, ο οποίος ζει μόνο στην Πολωνία, και αγριογούρουνο, αρκετά κοινό σε ορισμένες περιοχές της κεντρικής και νότιας Ευρώπης.

Η αλπική πανίδα έχει τη δική της ιδιαιτερότητα, ανάμεσα στους πιο γνωστούς της αντιπροσώπους, είναι η ιβέη, ο αγριογούρουνος και η μαρμότ.