Τι να δείτε στο φρούριο Verrucole, κάστρο που βρίσκεται στο δήμο San Romano Garfagnana, πώς να φτάσετε εκεί, ιστορία, επισκεφθείτε την εκκλησία του San Lorenzo.
Τουριστικές πληροφορίες
Το Φρούριο Verrucole βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό, ένα χωριουδάκι του San Romano στην Garfagnana στην επαρχία Lucca και αντιπροσωπεύει το μεσαιωνικό του κάστρο.
Αυτό το αρχαίο κτίριο είναι τοποθετημένο σε ανακούφιση σε περίπου 600 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας από όπου κυριαρχεί στις Άλπες Άψη, στα Απέννινα και στο δάπεδο της κοιλάδας.
Αφήνοντας το αυτοκίνητο στην κεντρική πλατεία όπου στέκεται η εκκλησία του San Lorenzo, περπατάτε το σύντομο τέντωμα που μας οδηγεί στην κορυφή, όπου μπορείτε να απολαύσετε μια εκπληκτική θέα 360 μοιρών γύρω περιοχή.
Οι μορφές αυτής της οχύρωσης αποκαλύπτουν σαφώς τη μεσαιωνική της προέλευση. Αρχικά σχηματίστηκε από δύο αντιτιθέμενους πυρήνες, το "Rocca Tonda" που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο προς το νότο και το "Rocca Quadra" που βρίσκεται στο βορρά.
Το Rocca Tonda, που αντιπροσωπεύει το παλαιότερο μέρος, χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και αποτελείται από ένα τεράστιο οκταγωνικό διατηρητέο μέσω μιας απόκρημνης πέτρινης σκάλας και όπου ο άρχοντας έζησε στα δωμάτιά του σε δύο ορόφους την εποχή εκείνη.
Τα ερείπια των κουζινών και άλλων παρακείμενων δωματίων εξακολουθούν να είναι ορατά.
Στον πυθμένα της σκάλας υπήρχε το εκκλησάκι του οποίου σήμερα είναι ακόμα δυνατό να θαυμάσετε τις πέτρινες κολώνες με σκαλισμένα πρωτεύοντα. Το κρατητήριο παρέχεται προς τα νότια με έναν οδοντωτό φράκτη που περιβάλλει την εσωτερική αυλή.
Δύο άλλες οδοντωτές κουρτίνες ξεκινούν βόρεια, ολισθαίνοντας κατά μήκος των άκρων του βράχου που περιβάλλει το ακρωτήριο όπου βρίσκεται το συγκρότημα και φτάνουν στο σημείο όπου βρισκόταν το "Rocca Quadra", ο στρατιωτικός πυρήνας του οποίου σήμερα δεν υπάρχουν ίχνη καθώς αντικαταστάθηκε από τους δύο προμαχώνες τρέχουσα κατασκευή κατά τη διάρκεια της περιοχής Este.
Σε αυτό το μέρος του κάστρου υπάρχουν υπόγειες στοές που χρησίμευαν ως κούτες σκόνης.
Ο χώρος μεταξύ των δύο πυρήνων που ενώνουν τα δύο τοιχώματα αυλακιών περιβάλλεται από τους δύο ημικυκλικούς πύργους, τις σχισμές και τον περίπατο περιπολίας.
Συνιστώμενες αναγνώσεις- Artimino (Τοσκάνη): τι να δείτε
- San Galgano (Τοσκάνη): τι να δείτε
- Poggibonsi (Τοσκάνη): τι να δείτε
- Castiglione di Garfagnana (Τοσκάνη): τι να δείτε
- Τοσκάνη: Ταξίδια της Κυριακής
Τι να δείτε
Στη δυτική κουρτίνα υπάρχει η κύρια και μοναδική πόρτα πρόσβασης.
Το φρούριο Verrucole ανήκε πρώτα στην οικογένεια Gerardinghi και στη συνέχεια παραχωρήθηκε στη Lucca τον 13ο αιώνα.
Το 1446 αποκτήθηκε από την οικογένεια Este που την κατέστησε τη σημαντικότερη οχύρωση της Garfagnana.
Ωστόσο, ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1500, ξεκίνησε η περίοδος παρακμής, παρά το γεγονός ότι ο Ariosto, ο Επίτροπος Estense στο Castelnuovo Garfagnana, έκανε ό, τι ήταν δυνατό για την αποκατάστασή του.
Το 1564, ο Δούκας Αλφόνσο Β 'd'Este ανέθεσε στον Marco Antonio Pasi, έναν πολύ γνωστό στρατιωτικό αρχιτέκτονα της εποχής, να το προσαρμόσει στα νέα αμυντικά συστήματα.
Για το λόγο αυτό κατεδαφίστηκε το τετράπλευρο φρούριο και χτίστηκαν δύο μεγάλοι προμαχώνες για να στεγάσουν τα κανόνια, βελτιώνοντας έτσι τη σύνδεση με το κυκλικό φρούριο, το οποίο εν τω μεταξύ είχε επίσης διευρυνθεί και ενημερωθεί για να ανταποκριθεί στις νέες στρατιωτικές ανάγκες.
Τον δέκατο ένατο αιώνα η φρουρά διαλύθηκε οριστικά.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί η Εκκλησία του San Lorenzo στο Verrucole, με την όμορφη πέτρινη πύλη του από το 1820, το διακοσμητικό διακοσμητικό μαρμάρινο διακοσμητικό μοτίβο με σπασμένο ημικυκλικό τύμπανο στην κορυφή συμπεριλαμβανομένου στο κεντρικό μέρος μιας θέσης που περιέχει ένα αγαλμάτιο του άγιος.
Ο καμπαναριό έχει τετράγωνο σχήμα και βρίσκεται σε ύψος. Το εσωτερικό έχει ένα ενιαίο ναό, με κατώτερη καμάρα που οριοθετεί την περιοχή όπου βρίσκεται ο βωμός και η τοιχογραφία.
Οι πλάγιοι βωμοί που είναι διακοσμημένοι με γυψομάρμαρο του τελευταίου δέκατου έβδομου αιώνα είναι πολύ πρωτότυπες, ένα ξύλινο γλυπτό που αντιπροσωπεύει τη Μαντόνα και το Παιδί που αποδίδεται σε έναν δάσκαλο της Λούκας, στους πίνακες της Madonna και των Αγίων Λορέντσο και Λουκίας που χρονολογούνται από το 1600, του Αιώνιου και Αγίου Αντωνίου και του Biagio από το 1500 .
